|
|
|
|
|
|
| |
|
|
Sırtını verdin Süphan ve Nemrut a
Yüzün Van Gölü ne dönüktür Ahlat
Bakışın uzamış karşı ufukta
Ateşin körelmiş sönüktür Ahlat.
Ne hallere geldin neyin uğruna,
Kara bir hançer sokulmuş bağrına,
Kulak verenin yok artık çağrına,
Ağacın kesilmiş, güdüktür Ahlat.
Yıllardır hep kendinden bildiklerin,
Eşim, dostum, yandaşım dediklerin,
Dost diye koynunda beslediklerin,
İliğini emer sülüktür Ahlat.
Tan yeri ağarırken bu sabahtan,
Kem gözleri gördüm dikilmiş tahtan,
İyilik mi düşer sanırsın bahtan,
Yetişen mahsulün çürüktür Ahlat.
Velhasıl dünyada düşmanın çokmuş,
Geçmişe hasretin içini yakmış,
Külün karıştıran çomaklar sokmuş,
Üstüne gelenler körüktür Ahlat. |
|
|
|
|
|
